руі́на, -ы, мн. -ы, руі́н, ж.
1. звычайна мн. Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча.
2. перан. Стары, зусім нямоглы чалавек (разм.).
Стаць руінай.
|| прым. руі́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).