Verbum

пі́ца, -ы, мн. -ы, піц, ж.

Адкрытая круглая аладка з цеста з запечанымі на ёй пад соусам памідорамі і сырам або кавалачкамі гатаванага мяса, гародніны, звараных грыбоў.

піццё, -я́, н.

1. гл. піць.

2. Тое, што п’юць, напітак.

Салодкае п.

піць, п’ю, п’еш, п’е; п’ём, п’яце́, п’юць; піў, піла́, -ло́; пі; пі́ты; незак.

1. што і без дап. Глытаць вадкасць.

П. каву.

Хочацца п.

2. Тое ж пра віно, спіртныя напіткі.

П. за чыё-н. здароўе.

Пі — хоць заліся! (пра вялікую колькасць спіртных напіткаў; разм.).

3. Ужываць спіртное; п’янстваваць.

Муж не п’е і не курыць.

П. без просыпу.

◊

Як піць даць (разм.) — напэўна, абавязкова.

|| зак. вы́піць, -п’ю, -п’еш, -п’е; -і́ты (да 1 і 2 знач.).

|| наз. піццё, -я́, н. і пітво́, -а́, н. (да 1 і 2 знач.).

піцэ́рыя, -і, мн. -і, -ый і -ы́й, ж.

Установа грамадскага харчавання, якая спецыялізуецца на гатаванні розных відаў піц.