піса́га, -і, ДМ -са́зе, мн. -і, -са́г, ж. і піса́г, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Рубец, шрам на целе.
Пісагі ад бізуноў і шампалоў.
піса́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -са́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -са́к.
1. Пра пісьменніка, які піша многа, але дрэнна (разм., пагард.).
Пасрэдны п.
2. Пра таго, хто дрэнна, няўмела піша (у 1 знач.; разм., жарт.).
Во п. — адны кляксы ў сшытках.
пісані́на, -ы, ж. (разм., пагард.).
Мнагаслоўнае пісанне розных папер куды-н., а таксама самі такія паперы.
Развесці пісаніну.
піса́нне, -я, н.
1. гл. пісаць.
2. Тое, што напісана, пісьмо, твор (іран.).
Расцягнутае п.
пі́саны, -ая, -ае.
Напісаны ад рукі.
Пісаныя кнігі.
Гаварыць як па пісаным (бойка, гладка).
◊
Пісаны прыгажун або пісаная прыгажуня — пра вельмі прыгожага чалавека.
пі́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Канцылярскі служачы, які займаецца перапіскай, складаннем і рэгістрацыяй канцылярскіх папер.
Вопытны п.
Ротны п.
|| прым. пі́сарскі, -ая, -ае.
П. почырк.
піса́цца, пішу́ся, пі́шашся, пі́шацца; пішы́ся; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Перадавацца на пісьме пэўным чынам.
Імёны і прозвішчы пішуцца з вялікай літары.
2.(1 і 2 ас. не ўжыв.), безас. Аб магчымасці або жаданні пісаць (разм.).
Сёння штосьці не пішацца.
3. кім. Лічыцца ў якім-н. званні, саслоўі, называць сябе як-н., падпісваючыся (уст.).
П. дваранінам.
піса́ць, пішу́, пі́шаш, пі́ша; пішы́; пі́саны; незак.
1. што і без дап. Перадаваць на чым-н. якія-н. графічныя знакі.
П. літары. П. разборліва.
2. што. Складаць які-н. тэкст, ствараць літаратурны твор.
П. заяву.
П. вершы.
3. што аб кім-чым, пра каго-што і з дадан. сказам. Паведамляць ці выказваць што-н. пісьмова.
Газеты пішуць пра падзеі ў горадзе. П. пра дасягненні нацыянальнага мастацтва.
4. каму. Звяртацца да каго-н. пісьмова.
П. у вышэйшыя інстанцыі.
5. што. Ствараць творы жывапісу.
П. пейзаж.
◊
Закон не пісаны для каго або каму (разм.) — пра таго, хто дзейнічае, як яму захочацца.
Дурням закон не пісаны.
Пішы прапала (разм.) — аб непазбежнасці якой-н. страты, няўдачы і пад.
|| зак. напіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны.
|| наз. піса́нне, -я, н. (да 1, 2,4 і 5 знач.).
піск, -у, м.
Вельмі тонкі крык, высокі гук, які ўтвараецца кім-н.
Мышыны п.
піскатня́, -і́, ж. (разм.).
Працяглы многагалосы піск.
П. пацукоў.