Verbum

пітво́, -а́, н.

1. гл. піць.

2. Тое, што п’юць, напітак.

Прахаладжальнае п.

пітны́, -а́я, -о́е.

Прыгодны для піцця, які мае адносіны да піцця.

Пітная вада.

Пітная сода.

піто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая неядавітая змяя сямейства ўдаваў, якая жыве пераважна ў джунглях.

|| прым. піто́навы, -ая, -ае.

пітэка́нтрап, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Найбольш ранні выкапнёвы чалавек, які ў эвалюцыі папярэднічаў неандэртальцу.