Verbum

буч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рыбалоўная снасць, сплеценая звычайна з лазовых дубцоў у выглядзе вузкага круглага каша з лейкападобным уваходам.

бу́ча, -ы, ж. (разм.).

Шум, перапалох, скандал.

Падняць бучу.

бучны́, -а́я, -о́е.

Які мае буйную сакавітую зеляніну (пра расліны).

Б. клён.

|| наз. бу́чнасць, -і, ж.