Verbum

бум¹, -у, м. (разм.).

Штучнае ажыўленне, шуміха вакол чаго-н.

Газетны б.

бум², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Гімнастычны снарад: брус на дзвюх стойках.

Практыкаванні на буме.

бум³, выкл. (разм.).

Ужыв. для абазначэння характэрнага глухога гуку вялікага звона, стрэлу з гарматы і пад.

бума́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Мужчынскі плоскі кашалёк для папяровых грошай і дакументаў.

бумера́нг, -а, мн. -і, -аў, м.

Кідальная прылада ў выглядзе сагнутай палкі, пласціны, якая пры ўмелым кіданні апісвае дугу і вяртаецца да таго, хто кідаў.