Verbum

булава́, -ы́, мн. була́вы і (з ліч. 2, 3, 4) булавы́, була́ў, ж.

1. Кароткае жазло з патаўшчэннем на канцы ў выглядзе шара або васьмігранніка (гіст.).

Атаманская б.

І да булавы трэба галава (прыказка).

2. Гімнастычны ручны снарад, які мае выгляд бутэлькі з патаўшчэннем на вузкім канцы.

Практыкаванні з булавой.

була́ны, -ая, -ае.

Светла-жоўты з чорным хвастом і чорнай грываю (пра масць коней).

Б. конь.

була́т, -а і -у, М -ла́це, м.

1. -у. Даўнейшая ўзорыстая цвёрдая сталь для клінкоў.

2. -а, мн. -ы, -аў. Клінок (меч, шабля, кінжал) з такой сталі (гіст.).

|| прым. була́тны, -ая, -ае.

Б. меч.

бу́лачная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Магазін, дзе прадаюцца хлеб, булкі, кандытарскія вырабы.

бу́лачнік, -а, мн. -і, -аў м. (уст.).

Уладальнік булачнай або прадавец булак, а таксама пекар, які іх выпякае.

|| ж. бу́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

булён, -у, м.

1. Нічым не запраўлены мясны адвар.

Курыны б.

2. Бульбяны суп, засквараны салам.

|| прым. булённы, -ая, -ае.

бу́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Хлеб з пшанічнай мукі; белы хлеб.

2. Тое, што і буханка.

|| памянш. бу́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. бу́лачны, -ая, -ае.

бу́льба, -ы, ж.

1. Аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых з падземнымі клубнямі.

2. Клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна.

Найлепшая ежа — б. з селядцом.

3. Назва беларускага народнага танца.

◊

Бульба ў мундзірах — звараная ці спечаная з лупінамі бульба.

|| прым. бульбяны́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Б. крухмал.

бульба...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. бульба, напр.: бульбанарыхтоўка, бульбасховішча, бульбасарціроўка.

бульбакапа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына для капання бульбы.