Verbum

ачужэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які аддаліўся, стаў чужым, страціў сувязі з блізкімі, роднымі.

ачужэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак. (разм.).

Стаць чужым, страціць сувязі з блізкімі, роднымі.

Штосьці ён зусім ачужэў.

ачуме́лы, -ая, -ае (разм.).

Які страціў розум, адурэлы.

Ён бег, як а.

ачуме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Страціць розум, разважлівасць, адурэць.

ачуня́лы, -ая, -ае.

Які ачуняў, паправіўся, ажыў.

ачуня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Паправіцца пасля хваробы; ажыць.

Хлопец ачуняў пасля цяжкай хваробы.

2. Апрытомнець.

А. ад страху.

|| незак. ачу́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

ачу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Тое, што і ачнуцца (у 2 знач.).

|| незак. ачу́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

ачу́цца, ачу́юся, ачу́ешся, ачу́ецца; ачу́йся; зак.

1. Ачнуцца, прыйсці да памяці.

2. Стаць здаровым.

3. Праявіцца, адчуць.

Сэрца маці заўсёды ачуецца.

|| незак. ачува́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.