ачуня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Паправіцца пасля хваробы; ажыць.

Хлопец ачуняў пасля цяжкай хваробы.

2. Апрытомнець.

А. ад страху.

|| незак. ачу́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)