Verbum

раме́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца, валодае прафесійным рамяством.

Дробны р.

2. перан. Той, хто працуе без творчай думкі, па шаблоне.

3. Вучань рамеснага вучылішча (разм.).

|| ж. раме́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. раме́сніцкі, -ая, -ае і раме́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Р. промысел.

Рамесная праца.

раме́сніцкі, -ая, -ае.

1. гл. рамеснік.

2. Тое, што і рамесны.

Рамесніцкае вучылішча.

раме́сніцтва, -а, н.

1. Занятак рамяством, саматужнай работай.

2. перан. Работа без творчай ініцыятывы, па шаблоне.

Мастацтва выключае паняцце рамесніцтва.

раме́снічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Быць рамеснікам (у 1 знач.), займацца рамяством.

раме́сны, -ая, -ае.

1. гл. рамеснік, рамяство.

2. Які рыхтаваў кадры кваліфікаваных рабочых (у 1940—1958 гг.).

Рамеснае вучылішча.

Рамесная школа.

рамі́з, -у, м. (спец.).

1. У некаторых картачных гульнях: недабор пэўнай колькасці бітак, а таксама штраф за такі недабор.

2. У фехтаванні: паўторны папераджальны ўкол.

рамі́зіцца, -міжуся, -мізішся, -мізіцца; незак.

Прайграваць у карты ў выніку рамізу (у 1 знач.).

|| зак. абрамі́зіцца, -міжуся, -мізішся, -мізіцца.

рамі́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Фурман наёмнага экіпажа.

2. Экіпаж з фурманам.

|| прым. рамі́зніцкі, -ая, -ае.

рамі́зніцтва, -а, н.

Занятак рамізніка (у 1 знач.).

ра́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. Невялікая рама (у 2 знач.).

Партрэт у прыгожай рамцы.

2. Графічнае абрамленне якога-н. тэксту, малюнка.

3. толькі мн., чаго; перан. Межы, у якіх павінна адбывацца, адбываецца што-н.

У рамках канцэртнай праграмы.

4. Прыстасаванне для сотаў у вуллі.

◊

Выйсці за рамкі — перайсці межы чаго-н.

|| прым. ра́мачны, -ая, -ае (у 1, 2 і 4 знач.).

Рамачная антэна.

Р. вулей.