Verbum

разбо́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Займацца разбоем, быць разбойнікам (у 1 знач.).

разбо́львацца гл. разбалецца.

разбо́р, -у, м.

1. гл. разабраць.

2. Адбор, выбар (разм.).

Высякалі лес без разбору.

Крытыкаваць ты крытыкуй, але з разборам.

3. Разгляд судовай справы.

Судовы р.

◊

На (пад) шапачны разбор; на разбор шапак (паспець, з’явіцца, прыйсці; разм.) — пад канец, калі ўсе разыходзяцца, усё скончылася.

разбо́рка гл. разабраць.

разбо́рлівы, -ая, -ае.

1. Строгі ў выбары, патрабавальны.

Р. тэлеглядач.

2. Які лёгка разабраць, успрыняць на слых і пад.; выразны.

Р. почырк.

Напісаць разборліва (прысл.).

|| наз. разбо́рлівасць, -і, ж.

разбо́рны, -ая, -ае.

Такі, які можна разабраць і зноў сабраць, які паддаецца разборцы.

Р. домік.

Разборная кніжная паліца.

разбо́ўтацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; зак.

1. Размяшацца ад узбоўтвання.

Яйкі з малаком добра разбоўталіся.

2. Боўтаючыся, разліцца.

Малако разбоўталася.

|| незак. разбо́ўтвацца, -аецца.

разбо́ўтаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Размяшаць, боўтаючы.

Р. фарбу.

2. Боўтаючы, разліць.

Р. малако.

|| незак. разбо́ўтваць, -аю, -аеш, -ае.

разбрака́ць гл. разбракнуць.

разбра́клы, -ая, -ае.

Які разбрак, разбух ад вільгаці.

|| наз. разбра́класць, -і, ж.