Verbum

манту́.

1. нескл., ж. Унутрыскурная проба для ранняй дыягностыкі туберкулёзу.

2. прым., нязм. Які мае адносіны да такой пробы.

Рэакцыя м.

манты́лья, -лы́, мн. -лы́, -льяў, ж.

1. У іспанак: карункавая накідка на галаву і плечы.

2. Кароткая жаночая накідка без рукавоў.

ма́нтыя, -і, мн. -і, -тый, ж.

1. Доўгая шырокая адзежына ў выглядзе плашча.

Чорная м.

2. Складка скуры ў некаторых беспазваночных жывёл, якая звычайна ўтрымлівае жабры (спец.).

3. Унутраная сфера Зямлі, якая знаходзіцца паміж зямной карой і ядром (спец.).

мануа́льны, -ая, -ае.

Які робіцца, ажыццяўляецца рукамі, уздзеяннем рук.

Мануальная тэрапія.

мануме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Архітэктурнае або скульптурнае збудаванне ў гонар якой-н. выдатнай падзеі або знакамітай асобы.

М.

Якубу Коласу.

манументалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Скульптар, які займаецца манументальным мастацтвам.

|| ж. манументалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

манумента́льны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да стварэння манументаў, помнікаў, да афармлення архітэктурных збудаванняў.

2. Велічны, грандыёзны, які ўражвае сваёй велічынёй, магутнасцю.

М. будынак.

3. Грунтоўны, глыбокі па змесце.

М. твор.

Манументальнае даследаванне.

|| наз. манумента́льнасць, -і, ж.

манускры́пт, -а, М -пце, мн. -ы, -аў, м.

Старажытны рукапіс.

Старадаўнія манускрыпты.

мануфакту́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

1. Форма капіталістычнай вытворчасці, для якой характэрна выкарыстанне ручных прылад і падзел працы.

2. Фабрыка, пераважна тэкстыльная (уст.).

3. зб. Тканіна, тэкстыльныя вырабы (уст.).

|| прым. мануфакту́рны, -ая, -ае.

манцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Зборшчык і ўстаноўшчык машын, абсталявання.

М.-турбіншчык.

2. Спецыяліст па электраабсталяванні, электраправодцы; электраманцёр.

|| прым. манцёрскі, -ая, -ае.