Verbum

разро́знены, -ая, -ае.

1. Які не складае камплекта; у якім не хапае асобных частак.

Разрозненыя падшыўкі газет.

2. Пазбаўлены сувязі, адзінства.

Разрозненыя выступленні.

|| наз. разро́зненасць, -і, ж.

разро́зніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.

Стаць разрозненым, страціць цэласнасць.

|| незак. разро́знівацца, -аецца.

разро́зніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

Парушыць цэласнасць, адзінства (камплекта, сукупнасці чаго-н.).

Р. камплект часопіса.

|| незак. разро́зніваць, -аю, -аеш, -ае.

разрумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.

Пакрыцца румянцам, стаць румяным.

Твар разрумяніўся ад марозу.

|| незак. разрумя́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

разрумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Выклікаць румянец на твары ў каго-н.; зрабіць румяным.

Мароз разрумяніў шчокі.

|| незак. разрумя́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

разру́ха, -і, ДМ -ру́се, ж.

Поўнае расстройства, развал у гаспадарцы, у эканоміцы.

Цяжкі час ваеннай разрухі.

разрыва́цца гл. разарвацца.

разрыва́ць¹ гл. разарваць.

разрыва́ць² гл. разрыць.

разрыда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Пачаць моцна рыдаць, зарыдаць.

Р. ад крыўды.