Verbum

бу́лачнік, -а, мн. -і, -аў м. (уст.).

Уладальнік булачнай або прадавец булак, а таксама пекар, які іх выпякае.

|| ж. бу́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

булён, -у, м.

1. Нічым не запраўлены мясны адвар.

Курыны б.

2. Бульбяны суп, засквараны салам.

|| прым. булённы, -ая, -ае.

бу́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Хлеб з пшанічнай мукі; белы хлеб.

2. Тое, што і буханка.

|| памянш. бу́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. бу́лачны, -ая, -ае.

бу́льба, -ы, ж.

1. Аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых з падземнымі клубнямі.

2. Клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна.

Найлепшая ежа — б. з селядцом.

3. Назва беларускага народнага танца.

◊

Бульба ў мундзірах — звараная ці спечаная з лупінамі бульба.

|| прым. бульбяны́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Б. крухмал.

бульба...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. бульба, напр.: бульбанарыхтоўка, бульбасховішча, бульбасарціроўка.

бульбакапа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына для капання бульбы.

бульбасаджа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына, якой садзяць бульбу.

бульбаўбо́рачны, -ая, -ае.

Які прызначаны для ўборкі бульбы.

Б. камбайн.

бу́льбіна, -ы, мн. -ы, -бін, ж. (разм.).

Адзін клубень бульбы.

бульбо́ўнік, -у, м., зб.

Тое, што і бульбянік (у 1 знач.).