спро́шчаны, -ая, -ае.
1. Прасцейшы за папярэдні.
С. механізм.
2. Залішне просты, недастаткова глыбокі; прымітыўны.
С. фінал рамана.
Спрошчанае ўяўленне пра жыццё.
|| наз. спро́шчанасць, -і, ж.
спружы́на, -ы, мн. -ы, -жы́н, ж.
1. Пругкая металічная палоска ці дрот і пад., выгнутыя пераважна спіраллю, што служыць для змяншэння сілы ўдараў, прывядзення ў рух механізмаў і інш.
С. ў гадзінніку.
Дзвярная с.
2. перан., чаго або якая. Рухаючая сіла чаго-н.
Унутраныя спружыны ўчынкаў.
|| прым. спружы́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Спружынная канапа (са спружынамі).
спружы́ністы, -ая, -ае.
1. Са спружынамі, зроблены на спружынах.
2. Пругкі, як спружына; здольны спружыніць.
Спружыністыя мускулы.
3. перан. Моцны, пругкі (пра рухі).
С. крок.
|| наз. спружы́ністасць, -і, ж.
спружы́ніцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ніцца; незак. і (рэдка) зак.
Тое, што і спружыніць.
спружы́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. і (рэдка) зак.
1. Змяняць (змяніць) сваё становішча пад уздзеяннем якой-н. сілы і вяртацца (вярнуцца) ў ранейшае становішча пасля спынення гэтага ўздзеяння; аказваць (аказаць) супраціўленне ціску.
Кладка спружыніць пад нагамі.
2. перан., што. Напружваць, рабіць (зрабіць) пружыністым, пругкім (разм.).
С. мускулы.
спружыно́вы, -ая, -ае.
Які дзейнічае пры дапамозе спружын.
Спружыновая барана.
спружыно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж. (разм.).
Барана, дзеянне якой заснавана на выкарыстанні спружын.
|| прым. спружыно́вачны, -ая, -ае.
спрут, -а, М спру́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Марская жывёла класа галаваногіх малюскаў з мешкападобным целам і васьмю шчупальцамі; васьміног.
2. перан. Увасабленне абсалютнага зла; распаўсюджаная метафара для абазначэння арганізацый, якія ўяўляюць небяспеку для грамадства (мафія, таталітарныя секты і пад.).
спруцяне́лы, -ая, -ае (разм.).
1. Скарчанелы, змёрзлы.
С. быльнік.
2. Акалелы, мёртвы.
Спруцянелае цела.
спруцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).
1. гл. пруцянець.
2. Памерці, акалець.