Verbum

смо́кінг, -а, мн. -і, -аў, м.

Пінжак для ўрачыстасцей з адкрытымі грудзямі і доўгімі, абшытымі шоўкам лацканамі.

|| прым. смо́кінгавы, -ая, -ае.

смолакурэ́нне, -я, н.

Здабыванне смалы, шкіпінару з драўніны хваёвых дрэў.

|| прым. смалаку́рны, -ая, -ае.

смо́лка¹ гл. смаліць¹.

смо́лка², -і, ДМ -лцы, ж.

1. гл. смала.

2. Сумесь хваёвай або яловай смалы з пахучымі рэчывамі.

Пахучая с.

смо́лка³, -і, ДМ -лцы, ж.

Лугавая травяністая расліна сямейства гваздзіковых; смалянка.

смоль,

У выразе: як смоль — вельмі чорны (пра чорныя валасы; наогул што-н. чорнае).

Барада як с.

смо́льны, -ая, -ае.

Тое, што і смалісты.

|| наз. смо́льнасць, -і, ж.

смоўж, смаўжа́, мн. смаўжы́, смаўжо́ў, м.

Тое, што і слімак.

С. паўзе, пачанку вязе (прыказка — пра справу, якая ажыццяўляецца вельмі павольна і невядома, калі будзе скончана).

|| прым. смаўжо́вы, -ая,-ае.

смуга́, -і́, ДМ смузе́, ж.

1. Падобная на дым, лёгкая атмасферная пялёнка, дымка, туман.

Небасхіл заслаўся смугой.

Каля лесу слалася с.

2. перан. Тое, што перашкаджае ясна бачыць, затуманьвае.

С. засцілае вочы.

С. на твары (журботны настрой).

смуглатва́ры, -ая, -ае.

Са смуглым тварам.