Verbum

слепаво́кі, -ая, -ае.

1. Вельмі блізарукі.

2. Сляпы на адно вока, аднавокі.

|| наз. слепаво́касць, -і, ж.

слепаглуханямы́, -а́я, -о́е (спец.).

Пазбаўлены зроку, слыху і нямы.

Школа-інтэрнат для слепаглуханямых (наз.).

слепанаро́джаны, -ая, -ае.

Сляпы ад нараджэння.

Слепанароджанае дзіця.

Падручнік для слепанароджаных (наз.).

слепата́, -ы́, ДМ -паце́, ж.

1. Поўная або частковая адсутнасць зроку.

С. на правае вока.

2. перан. Няўменне заўважаць, правільна разумець, разбірацца ў чым-н.

сле́пнуць, -ну, -неш, -не; слеп, -пла; -ні; незак.

Рабіцца сляпым, траціць зрок.

С. к старасці.

С. ад празмернага чытання.

|| зак. асле́пнуць, -ну, -неш, -не; асле́п, -пла; -ні.

сле́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы, зборцы і рамонце металічных вырабаў.

С.-зборшчык.

С.-сантэхнік.

|| прым. сле́сарскі, -ая, -ае.

слёзавыдзяле́нне, -я, н. (спец.).

Выдзяленне слёз слёзнымі залозамі.

|| прым. слёзавыдзяля́льны, -ая, -ае.

слёзатачы́вы, -ая, -ае.

1. Які выклікае моцнае выдзяленне слёз.

С. газ.

2. Які пакутуе безупынным выдзяленнем слёз.

Слёзатачывыя вочы.

|| наз. слёзатачы́васць, -і, ж.

слёзацячэ́нне, -я, н.

Павышанае слёзавыдзяленне.

слёзка гл. сляза.