Verbum

разна́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак. (разм.).

Разахвоціцца да чаго-н., набыць якую-н. звычку.

Р. хадзіць у грыбы.

разна́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што (разм.).

Разахвоціць, прывучыць да чаго-н.

разнако́лерны, -ая, -ае.

Тое, што і рознакаляровы.

разнамо́ўны, -ая, -ае.

1. Які складаецца з людзей, якія гавораць на розных мовах.

Разнамоўнае насельніцтва.

2. Які змяшчае словы розных моў.

Р. слоўнік.

|| наз. разнамо́ўе, -я, н.

разнамы́снасць, -і, ж.

Нязгода ў думках, разыходжанне ў перакананнях.

разнапо́лы, -ая, -ае.

1. толькі мн. Рознага полу, неаднолькавыя па поле.

Разнаполыя дзеці.

2. Які мае раздзельнаполыя кветкі (спец.).

|| наз. разнапо́ласць, -і, ж.

разнара́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Размеркаванне каго-, чаго-н. у планавым парадку; распараджэнне аб такім размеркаванні.

Р. на атрыманне будаўнічых матэрыялаў.

2. Пісьмовае распараджэнне аб парадку выканання якіх-н. работ або размеркаванні рабочых па рабочых месцах.

разнаро́дны, -ая, -ае.

3 неаднолькавымі, рознымі прыкметамі, уласцівасцямі.

Разнародныя рэчывы.

|| наз. разнаро́днасць, -і, ж.

разнасі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -но́сіцца; зак.

Стаць прастарнейшым пасля носкі.

Боты разнасіліся.

|| незак. разно́швацца, -аецца.

разнасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць; -но́шаны; зак., што.

Носячы, зрабіць прастарнейшым.

Р. туфлі.

|| незак. разно́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разно́шванне, -я, н.