Verbum

стальва́га, -і, ДМ -ва́зе, мн. -і, -ва́г, ж.

Трайны ворчык для параконнай запрэжкі.

стальма́х, -а́, мн. -і́, -о́ў і стэ́льмах, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які робіць калёсы, сані.

|| прым. стальма́шны, -ая, -ае.

Стальмашнае рамяство.

стальма́шыць, -шу, -шыш, -шыць; незак. (разм.).

Займацца рамяством стальмаха.

стальні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Верхняя дошка стала.

стальні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Столевая дошка.

стальны́, -а́я, -о́е.

1. гл. сталь.

2. Пра колер: светла-шэры з адлівам.

Касцюм стальнога адцення.

3. перан. Вельмі моцны, дужы, непахісны (высок.); які выражае цвёрдасць, рашучасць.

Стальныя мускулы.

Стальная воля.

сталю́га, -і, ДМ -лю́зе, мн. -і, -лю́г, ж.

1. Прыстасаванне для распілоўкі бярвён на дошкі.

2. Сталярны варштат.

Зрабіць новую сталюгу.

|| прым. сталю́гавы, -ая, -ае.

сталя... (гл. стале...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «стале...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: сталявар, сталяварскі.

сталява́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы па выплаўцы сталі.

сталя́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы дрэва і вырабаў з яго.

|| прым. сталя́рскі, -ая, -ае.