Verbum

расчляні́цца гл. чляніцца.

расчляні́ць гл. чляніць.

расчляня́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ня́ецца; незак.

Тое, што і чляніцца.

|| наз. расчляне́нне, -я, н.

расчляня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

Тое, што і чляніць.

расчо́ска, -і, ДМ -чо́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Грэбень для расчэсвання валасоў.

Металічная р.

расчу́лены, -ая, -ае.

Прыемна ўсхваляваны і замілаваны; які паддаўся чуллівасці; які выражае спагаду, спачуванне.

Расчулена (прысл.) дзякаваць.

Р. чалавек.

Р. голас.

|| наз. расчу́ленасць, -і, ж.

расчу́ліцца, -лю́ся, -лі́шся, -лі́цца; зак.

Паддацца пачуццю прыемнага хвалявання, замілавання.

Р. да слёз.

|| незак. расчу́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

расчу́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Выклікаць пачуццё прыемнай усхваляванасці.

Словы сына расчулілі маці.

|| незак. расчу́льваць, -аю, -аеш, -ае.

расчу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

1. Пачаць многа і энергічна чухацца (у 1 знач.).

2. перан. Пазбавіцца стану санлівасці, вяласці; раскатурхацца.

|| незак. расчу́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

расчу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Чухаючы, пашкодзіць.

Р. руку.

|| незак. расчу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расчу́хванне, -я, н.