Verbum

спра́ўдзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіцца; зак.

1. Ажыццявіцца, здзейсніцца; збыцца.

Нашы мары спраўдзіліся.

2. Пацвердзіцца.

Чуткі спраўдзіліся.

|| незак. спра́ўджвацца, -аецца.

|| наз. спра́ўджванне, -я, н.

спра́ўдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што (разм.).

1. Ажыццявіць, здзейсніць; выканаць.

С. сваю мару.

2. Апраўдаць што-н. (звычайна пра надзеі і пад.).

С. бацькоўскія надзеі і спадзяванні.

3. Правільна прадказаць што-н. (разм.).

На гэты раз сіноптыкі спраўдзілі.

|| незак. спра́ўджваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спра́ўджванне, -я, н.

спраўля́цца гл. справіцца.

спраўля́ць гл. справіць.

спра́ўны, -ая, -ае.

1. Без пашкоджанняў, прыгодны для карыстання.

Спраўная машына.

С. матор.

2. Які знаходзіцца ў добрым стане; добры.

Спраўная гаспадарка.

С. конь.

3. Старанны, добрасумленны.

С. гаспадар.

4. Удалы, кемлівы.

С. хлопец.

|| наз. спра́ўнасць, -і, ж.

спра́хлы, -ая, -ае.

Сатлелы, збуцвелы.

С. пень.

спра́хнуць, -ну, -неш, -не; спрах, -хла; -ні; зак.

Сатлець, збуцвець, ператварыцца ў парахню.

Адзежына спрахла.

спрацава́насць¹, -і, ж.

Зладжанасць у рабоце.

спрацава́насць² гл. спрацаваны.

спрацава́ны, -ая, -ае (спец.).

1. Які стаў непрыгодны ў працэсе працяглай работы; зношаны.

2. Які страціў сілы, здароўе ад непамернай работы; змарнелы, змучаны; стомлены, натруджаны.

|| наз. спрацава́насць, -і, ж.