Verbum

буй¹, буя́, М на буі́, мн. буі́, буёў, м.

Высокае, адкрытае з усіх бакоў для ветру месца.

Хата стаяла на буі.

буй², бу́я, М на буі́, мн. буі́, буёў, м.

Сігнальны паплавок на рацэ, возеры, у бухце для абазначэння мелі, месца рыбацкай сеці і пад.

|| памянш. буёк, буйка́, мн. буйкі́, буйко́ў, м.

бу́йвал, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная жвачная жывёліна атрада парнакапытных (свойская і дзікая) з грузным тулавам і кароткай шыяй.

бу́йваліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Самка буйвала.

буйваляня́ і буйвалянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня буйваліцы.

буйна...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. буйны́ (у 1 і 2 знач.), напр.: буйнаблочны, буйнавалакністы, буйнагабарытны, буйнагаловы, буйназлакавы, буйназярністы, буйнакавалкавы, буйнакалосы, буйнакаранёвы, буйналісты, буйнамаштабны, буйнапанэльны, буйнасерыйны, буйнафарматны, буйнафермерскі.

буйнакалі́берны, -ая, -ае.

Буйнога калібру.

Б. снарад.

буйнапанэ́льны, -ая, -ае.

Які будуецца з буйных панэлей.

Б. дом.

буйнапло́дны, -ая, -ае.

З буйнымі пладамі, ягадамі.

Буйнаплодная вішня.

буйне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Станавіцца буйны́м (у 1—3 і 6 знач.), буйнейшым.

|| зак. пабуйне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Арэхі пабуйнелі.

Дождж пабуйнеў.