Verbum

разграба́ць гл. разгрэбці.

разгра́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

Грабячы, расцягнуць, раскрасці.

Р. гаспадарку.

|| незак. разграбля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. разграбле́нне, -я, н.

разграмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -ро́млены; зак., каго-што.

1. Разарыць, разбурыць.

Р. абсталяванне.

Р. склады.

2. Разбіць, знішчыць у баі, у выніку барацьбы.

Р. варожы гарнізон.

3. перан. Раскрытыкаваць, даказаць ілжывасць, памылковасць чыіх-н. перакананняў; разнесці.

Р. артыкул.

|| наз. разгро́м, -у, м.; прым. разгро́мны, -ая, -ае.

Разгромнае выступленне ў друку.

разграфі́ць, -флю́, -фі́ш, -фі́ць; -фі́м, -фіце́, -фя́ць; -флёны; зак., што.

Расчарціць на графы (у 1 знач.).

Р. ліст паперы.

|| незак. разграфля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

разгро́м, -у, м.

1. гл. разграміць.

2. Сляды, вынік разбурэння.

разгру́зачны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да разгрузкі, служыць для разгрузкі.

Разгрузачныя работы.

Р. пункт.

разгрузі́цца, -ружу́ся, -ру́зішся, -ру́зіцца; зак.

1. Вызваліцца ад грузу.

Разгрузілася машына.

2. перан. Вызваліцца ад часткі работы, ад дадатковай нагрузкі.

|| незак. разгружа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

разгрузі́ць, -ружу́, -ру́зіш, -ру́зіць; -ру́жаны; зак., каго-што.

1. Вызваліць ад грузу.

Р. вагон.

2. перан. Вызваліць ад чаго-н. непатрэбнага, лішняга, ад дадатковай нагрузкі (разм.).

Р. школьную праграму.

|| незак. разгружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разгру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

разгрузны́, -а́я, -о́е (спец.).

Прызначаны для разгрузкі.

Разгрузное судна.

разгру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, які працуе на разгрузцы.

2. Прыстасаванне для разгрузкі чаго-н.

Механічны р.

|| ж. разгру́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).