Verbum

разго́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. разагнаць.

2. Расплюшчванне кавалка металу ў папярочным напрамку (спец.).

3. Паслядоўная паўторная перагонка вадкасцей, сумесей (спец.).

4. Строгая вымова; праробка, разнос (разм.).

разго́нны, -ая, -ае.

1. гл. разгон.

2. Тое, што і разгоністы (у 1 і 2 знач.).

разго́рніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак. (разм.).

Паддацца наплыву жалю; разжаліцца.

разго́рніць, -ню, -ніш, -ніць; зак., каго-што (разм.).

Выклікаць жаль у каго-н.; разжаліць.

Р. бацькоў.

разго́рнуты, -ая, -ае.

1. Шырокі, падрабязны.

Р. план.

Р. сказ (які мае паясняльныя словы).

2. Шырока арганізаваны.

Разгорнутае спаборніцтва.

3. Размешчаны ў шырыню па лініі фронту (спец.).

|| наз. разго́рнутасць, -і, ж.

разго́ртванне гл. разгарнуцца, разгарнуць.

разго́ртвацца гл. разгарнуцца.

разго́ртваць гл. разгарнуць.

разго́ртка, -і, ДМ -тцы, ж. (спец.).

Разгорнутая на плоскасці паверхня геаметрычнай фігуры.

Р. бакавой паверхні прызмы.

разграба́нне гл. разгрэбці.