Verbum

стрэ́ляны, -ая, -ае.

1. Пра дзічыну: забіты са стрэльбы.

Стрэляная качка.

2. Які пабыў у баях, абстраляны.

С. салдат.

3. Такі, у якога стралялі.

4. Выкарыстаны для стральбы.

Стрэляныя гільзы.

◊

Стрэляны верабей — вопытны, бывалы чалавек.

стрэ́мечка, -а, н. (спец.).

Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

стрэ́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Востры, тонкі кавалачак дрэва, асколак шкла, металу, які залез пад скуру.

Дастаць стрэмку.

стрэ́мя, стрэ́мя і стрэ́мені, Д стрэ́мю і стрэ́мені, В стрэ́мя, Т стрэ́мем і стрэ́менем, М (аб) стрэ́мі і стрэ́мені, мн. страмёны, страмён і страмёнаў, н.

1. Прыстасаванне ў выглядзе жалезнай дужкі з вушкам для ўпору нагі конніка, якая падвешваецца да сядла пры дапамозе рэменя.

2. Тое, што і стрэмечка (спец.).

|| прым. страмянны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

стрэ́пет, -а, М -пеце, мн. -ы, -аў, м.

Стэпавая птушка сямейства драфіных, якая ўтварае рэзкі шум крыламі ў час палёту.

|| прым. страпяці́ны, -ая, -ае.

стрэптако́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Шарападобная бактэрыя, узбуджальнік гнойных і некаторых іншых захворванняў.

|| прым. стрэптако́кавы, -ая, -ае.

стрэс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Ахоўная рэакцыя арганізма ў адказ на дзеянне моцных раздражняльнікаў унутранага або знешняга асяроддзя, неспрыяльных фактараў.

Штодзённы с.

|| прым. стрэ́савы, -ая, -ае.

стрэ́сці, страсу́, страсе́ш, страсе́; страсём, страсяце́, страсу́ць; строс, стрэ́сла; страсі́; стрэ́сены; зак., што.

1. Трасучы, скінуць што-н.

С. пясок з палавіка.

С. расу з травы.

2. Трасучы, змяшаць разам; зрабіць трасянку.

С. сена з саломай.

|| незак. стрэ́сваць, -аю, -аеш, -ае і страса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. стрэ́сванне, -я, н. і страса́нне, -я, н.

стрэ́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., страсе́цца; стрэ́слася; зак.

1. Зваліцца, скінуцца ад стрэсвання.

Крошкі стрэсліся з абруса.

2. Добра змяшацца.

Сена стрэслася с саломай.

стрэ́чны¹, -ая, -ае.

Тое, што і сустрэчны.