разгарэ́цца, -ру́ся, -ры́шся, -ры́цца; -ры́мся, -рыце́ся, -ра́цца; -ры́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна гарэць.
Дровы ў печы разгарэліся.
2. перан. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць чырвоным, гарачым (ад хвалявання, узбуджэння і пад.).
Шчокі разгарэліся.
3. перан. Моцна ўзбудзіцца.
Разгарэліся спрэчкі.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Узмацняючыся, дайсці да высокай ступені напружання, развіцця.
Спрэчка разгарэлася.
Бой разгарэўся.
|| незак. разга́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца і разгара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
разгасці́цца, -гашчу́ся, -го́сцішся, -го́сціцца; зак. (разм.).
Вельмі доўга прабыць у гасцях.
Разгасціліся ў цёткі.
разга́ты, -ая, -ае (разм.).
Разгалісты, з расстаўленымі сукамі, галінамі і пад.
Р. клён.
|| наз. разга́тасць, -і, ж.
разгаўля́цца гл. разгавецца.
разга́ціна, -ы, мн. -ы, -цін, ж. (разм.).
Рагуліна, палка з развілінай.
Р. прыгадзілася на падпорку.
разга́цісты, -ая, -ае (разм.).
Тое, што і разгаты.
Разгацістая елка.
|| наз. разга́цістасць, -і, ж.
разгі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. гл. разагнуць.
2. Месца, дзе прадмет разагнуты.
Старонкі пацерліся на разгібе.
разгіба́цца гл. разагнуцца.
разгіба́ць гл. разагнуць.
разгільдзя́й, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).
Нядбайны, безадказны чалавек.
|| ж. разгільдзя́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -дзя́ек.
|| прым. разгільдзя́йскі, -ая, -ае.