Verbum

спужа́ць гл. пужаць.

спуск, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у, гл. спусціцца, спусціць.

2. -а. Месца, па якім спускаюцца ўніз.

Круты с.

3. -а. Прыстасаванне, якое прыводзіць у рух курок пры выстрале.

Націснуць на с.

4. -а. Шлюз у млыне для прапускання вады.

5. -а. Доўгі сталярны рубанак.

6. -а. Прагал у верхняй частцы старонкі перад пачаткам раздзела кнігі (спец.).

◊

Не даваць спуску каму (разм.) — не рабіць патурання каму-н., а строга патрабаваць.

|| прым. спускавы́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).

С. механізм.

спуска́нне гл. спусціць.

спуска́цца гл. спусціцца.

спуска́ць гл. спусціць.

спусташа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто спустошвае, ператварае ў пустыню.

|| ж. спусташа́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

спусташа́льны, -ая, -ае.

Які прыводзіць да спусташэння, нясе спусташэнне.

Спусташальныя войны.

|| наз. спусташа́льнасць, -і, ж.

спусташа́цца гл. спустошыцца.

спусташа́ць гл. спустошыць.

спусташэ́нне, -я, н.

1. гл. спустошыць.

2. Тое, што і спустошанасць.