Verbum

аўтака́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самаходны вазок з рухавіком унутранага згарання для перавозкі грузаў, багажу на невялікія адлегласці.

|| прым. аўтака́рны, -ая, -ае.

аўтакла́ў, -ла́ва, мн. -ла́вы, -ла́ваў, м.

Герметычная пасудзіна для награвання чаго-н. пад высокім ціскам, ужыв. для ажыццяўлення розных фізіка-хімічных працэсаў.

|| прым. аўтакла́ўны, -ая, -ае.

аўтамабілі́зм, -у, м.

Аўтамабільная справа; аўтамабільны спорт.

аўтамабілі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца аўтамабілізмам.

|| ж. аўтамабілі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. аўтамабілі́сцкі, -ая, -ае.

аўтамабі́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Механічны транспартны сродак, які мае не менш за чатыры колы, размешчаныя не менш чым на дзвюх восях, за выключэннем колавых трактароў і самаходных машын.

Легкавы а.

Грузавы а.

|| прым. аўтамабі́льны, -ая, -ае.

А. транспарт (аўтамабілі, аўтобусы і пад.).

аўтама́т, -а, М -ма́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат (машына, станок і пад.), які самастойна выконвае шэраг паслядоўных аперацый без непасрэднага ўдзелу чалавека.

Станок-а.

Тэлефон-а.

2. Від аўтаматычнай стралковай зброі.

|| прым. аўтама́тны, -ая, -ае.

Аўтаматная стральба.

аўтаматры́са, -ы, мн. -ы, -ры́с, ж. (спец.).

Чыгуначны вагон з уласным рухавіком.

аўтама́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, які абслугоўвае аўтамат (у 1 знач.).

2. Баец, узброены аўтаматам (у 2 знач.).

|| ж. аўтама́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

аўтаматызава́цца, -зу́юся, -зу́ешся, -зу́ецца; -зу́йся; зак. і незак.

Стаць (станавіцца) аўтаматычным.

|| наз. аўтаматыза́цыя, -і, ж.

аўтаматызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Укараніць (укараняць) аўтаматы (у 1 знач.) у вытворчасць.

А. тэхналагічны працэс.

2. Зрабіць (рабіць) аўтаматычным.

А. рухі.

|| наз. аўтаматыза́цыя, -і, ж.