Verbum

стро́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, стронг і -аў, ж.

Прэснаводная рыба сямейства ласасёвых з чырвонымі і чорнымі плямамі, якая водзіцца пераважна ў горных рэчках і азёрах; фарэль.

|| прым. стро́нгавы, -ая, -ае.

стро́нцый, -ю, м.

Хімічны элемент высокай актыўнасці, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы.

Простае рэчыва с. — мяккі, коўкі і пластычны серабрыста-белы метал.

|| прым. стро́нцыевы, -ая, -ае.

строп¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Стык бакоў страхі; вільчак.

строп², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прылада з каната або троса для захопу і падвешвання грузу да крука, скабы або чалавека, грузу да купала парашута, гандолы да дырыжабля, аэрастата.

Аўтаматычны с.

стро́фіка, -і, ДМ -фіцы, ж.

Раздзел паэтыкі, які вывучае віды, будову строф.

стро́чаны, -ая, -ае.

1. Прышыты строчкай.

Строчаныя кішэні.

2. Вышыты строчкай; выстрачаны.

С. пояс.

С. каўнер.

стро́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Суцэльнае шво на паверхні тканіны, скуры.

Роўная с.

струбі́ць, струблю́, стру́біш, стру́біць; стру́блены; зак., што (разм.).

1. гл. трубіць.

2. Перавесці ўсё або многае; патраціць.

С. дабро.

3. Пра час: дарэмна патраціць.

С. цэлы месяц.

струг¹, -а, мн. стругі́, -о́ў, м. (спец.).

1. Ручны інструмент для грубай апрацоўкі драўніны струганнем.

2. Землярыйная машына для зразання грунту слаямі і перамяшчэння яго.

струг², -а, мн. стру́гі, -аў, м. (уст.).

Рачное драўлянае пласкадоннае судна.