Verbum

строй², -ю, м.

1. Комплекс адзення, характэрны для якога-н. рэгіёна.

Слуцкі с.

2. мн. стро́і, -яў. Уборы, убранне (разм.).

Дзявочыя строі.

стро́йванне гл. строіць³.

стро́йваць гл. строіць³.

стро́йны, -ая, -ае.

1. Прыгожа і прапарцыянальна складзены, з прыгожай фігурай.

С. юнак.

С. стан.

2. Правільна і роўна размешчаны.

Стройныя рады прысад.

3. 3 правільнымі суадносінамі паміж часткамі; паслядоўны.

Стройнае гучанне аргана.

С. хор галасоў.

|| наз. стро́йнасць, -і, ж.

стро́кат, -у, М -каце, м.

Рэзкія кароткія і частыя, падобныя на трэск гукі.

С. конікаў у траве.

С. матора.

стро́ма¹, -ы, мн. -ы, стром, ж.

1. Круты схіл, абрыў.

2. Месца ў рацэ, дзе цячэнне асабліва імклівае.

С. ракі.

стро́ма², прысл.

1. Крута ўверх.

Дарога пайшла с. ўверх.

2. перан. Рэзка, рашуча.

С. спыніць гаворку.

стро́місты, -ая, -ае.

Круты, абрывісты.

С. бераг.

|| наз. стро́містасць, -і, ж.

стро́мкі, -ая, -ае.

1. Круты, абрывісты.

С. ўзгорак.

2. Роўны і высокі.

Стромкая бяроза.

|| наз. стро́мкасць, -і, ж.

стро́мы, -ая, -ае.

Вельмі круты.

Стромая скала.

|| наз. стро́масць, -і, ж.