Verbum

спраўля́цца гл. справіцца.

спраўля́ць гл. справіць.

спра́ўны, -ая, -ае.

1. Без пашкоджанняў, прыгодны для карыстання.

Спраўная машына.

С. матор.

2. Які знаходзіцца ў добрым стане; добры.

Спраўная гаспадарка.

С. конь.

3. Старанны, добрасумленны.

С. гаспадар.

4. Удалы, кемлівы.

С. хлопец.

|| наз. спра́ўнасць, -і, ж.

спра́хлы, -ая, -ае.

Сатлелы, збуцвелы.

С. пень.

спра́хнуць, -ну, -неш, -не; спрах, -хла; -ні; зак.

Сатлець, збуцвець, ператварыцца ў парахню.

Адзежына спрахла.

спрацава́насць¹, -і, ж.

Зладжанасць у рабоце.

спрацава́насць² гл. спрацаваны.

спрацава́ны, -ая, -ае (спец.).

1. Які стаў непрыгодны ў працэсе працяглай работы; зношаны.

2. Які страціў сілы, здароўе ад непамернай работы; змарнелы, змучаны; стомлены, натруджаны.

|| наз. спрацава́насць, -і, ж.

спрацава́цца¹, -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся; зак.

Дасягнуць зладжанай працы, спрацаванасці.

Брыгада хутка спрацавалася.

|| наз. спрацо́ўванне, -я, н.

спрацава́цца², -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Знасіцца ад працяглай работы (спец.).

Шасцярня ўжо спрацавалася.

2. Змучыцца, страціць сілы, здароўе ад цяжкай працы, стаміцца.

Спрацавалася за сваё жыццё.

|| наз. спрацо́ўванне, -я, н.