Verbum

чалаве́чына¹, -ы, м. і ж. (разм., жарт. ці неадабр.).

Тое, што і чалавек (у 1 знач.).

чалаве́чына², -ы, ж. (разм.).

Мяса чалавека як ежа для драпежных звяроў.

чале́снікі, -аў.

Адтуліна, жарало за прыпечкам у печы.

Чыгун ледзь пралез у ч.

|| прым. чале́снічны -ая, -ае і чале́снікавы, -ая,-ае.

ча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што (спец.).

Прыцягваючы, прымацоўваць чалам.

Ч. баржу.

|| наз. ча́ленне, -я, н.

чалма́, -ы́, мн. чалмы́, ча́лмаў, чалма́м, ж.

Мужчынскі галаўны ўбор у мусульман: доўгі кавалак тканіны, абгорнуты некалькі разоў вакол галавы.

|| прым. чалмо́вы, -ая, -ае.

чало́, -а́, мн. чо́лы і (зліч. 2, 3, 4) чалы́, чо́лаў, н. (высок.). Лоб.

Высокае ч.

чалядзі́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

1. Дваровы чалавек, слуга ў панскім доме.

2. Той, хто належыць да чэлядзі (у 1 знач.).

чалядзі́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (гіст.).

Тое, што і чалядзін (у 1 знач.).

|| ж. чалядзі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

чаля́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Рамеснік у цэхавага майстра ў феадальных гарадах Беларусі, Літвы, Польшчы.

|| прым. чаля́дніцкі, -ая, -ае.