Verbum

ча́ша, -ы, мн. -ы, чаш, ж.

1. Старадаўняя круглая пасудзіна для піцця; кубак для віна (уст., паэт.).

Сярэбраная ч.

2. Якая-н. пасудзіна, ёмішча круглай формы.

У бронзавай чашы гарэў Вечны агонь.

3. перан. Вялікі натуральны або штучны рэзервуар.

Сіняя ч. возера.

◊

Дом — поўная чаша — багаты, заможны.

Перапоўніць чашу цярпення (высок.) — пазбавіць сіл, магчымасці цярпець, выносіць што-н.

чашалі́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Адзін з зялёных лісцікаў, якія ўтвараюць чашачку кветкі.

ча́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (спец.).

Вонкавая частка лісцікаў калякветніка, якая ахоўвае бутон і вяночак кветкі.