Verbum

чмель, чмяля́, мн. чмялі́, чмялёў, м.

Насякомае сямейства пчаліных з тоўстым махнатым цельцам.

|| прым. чмялі́ны, -ая, -ае.

чмуры́ць, чмуру́, чму́рыш, чму́рыць; незак. (разм.).

1. каго-што. Адурманьваць, тлуміць.

Не чмуры мне галавы.

2. каго. Ашукваць, абдурваць, збіваць з толку каго-н.

|| зак. ачмуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны.

чмурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак. (разм.).

Станавіцца дурным; дурнець.

чмут, -а і -у, М чму́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. -а. Ашуканец, несумленны ў адносінах да людзей чалавек.

2. -у. Дурман, ачмурэнне.

Змятаць з дарогі старых законаў ч.

чмуці́ць, чмучу́, чму́ціш, чму́ціць; незак. (разм.).

Баламуціць, дурыць галаву; вярзці бязглуздзіцу.

|| зак. ачмуці́ць, ачмучу́, ачму́ціш, ачму́ціць; ачму́чаны.

чмы́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. 3 шумам выпускаць паветра праз ноздры.

2. Смеючыся, плачучы, утвараць гук носам ці губамі.

3. Перарывіста, з шумам выпускаць паветра, пару, адпрацаваны газ.

4. перан. Выражаць незадаволенасць чым-н. (разм.).

|| аднакр. чмы́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. чмы́ханне, -я, н.

чмя́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Падаць з глухім, мяккім гукам.

|| аднакр. чмя́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся.

|| наз. чмя́канне, -я, н.

чмя́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і чвякаць.

|| аднакр. чмя́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні;

|| наз. чмя́канне, -я, н.