чалядзі́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

1. Дваровы чалавек, слуга ў панскім доме.

2. Той, хто належыць да чэлядзі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)