Verbum

ураза́ць гл. урэзаць.

уразбі́ўку, прысл.

Не па парадку, не падрад.

Правяраць веданне табліцы множання ў.

уразбро́д, прысл.

Паасобку, нядружна.

Дзейнічаць у.

уразва́лку, прысл. (разм.).

Перавальваючыся, пахістваючыся на хаду (пра паходку).

Ісці ў.

ураздро́б, прысл. (разм.).

Часткамі, у розніцу.

Прадаваць тавар у.

ура́зіць, -а́жу, -а́зіш, -а́зіць; -а́жаны; зак.

1. каго (што). Зрабіць вялікае ўражанне.

Яго ўразіла незвычайная цішыня.

2. каго-што. Балюча закрануць, пакрыўдзіць.

У. чыё-н. самалюбства.

|| незак. ура́жваць, -аю, -аеш, -ае і уража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

ура́злівы, -ая, -ае.

Здольны жыва адчуваць, успрымаць што-н.; такі, якога лёгка вывесці з раўнавагі.

У. чалавек.

Уразлівае сэрца.

|| наз. ура́злівасць, -і, ж.

уразнабо́й, прысл. (разм.).

Нязладжана, паасобку.

Крочаць у.

уразно́с, прысл. (разм.).

Разносячы тавары па хатах, вуліцах.

Гандляваць у.

уразрэ́з, прысл.

У выразе: ісці ўразрэз з чым — рэзка разыходзіцца з чым-н., супярэчыць чаму-н.