Verbum

уры́вак, -ы́ўка, мн. -ы́ўкі, -ы́ўкаў, м.

Тое, што з’яўляецца часткай чаго-н. цэлага; невялікая частка, выдзеленая з якога-н. твора.

У. з апавядання.

урыва́цца¹ гл. урыцца.

урыва́цца² гл. уварвацца.

урыва́ць гл. уварваць.

уры́ўкамі, прысл.

Адрываючыся ад якіх-н. спраў, прыхваткамі.

Дапамагаць маці ў. паміж вучобай.

уры́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; зак., у што.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пранікнуць у глыб чаго-н. рыючы (пра жывёл).

2. Схавацца ў вырытым паглыбленні ці ў чым-н. сыпкім.

У. ў сена.

|| незак. урыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.