Verbum

разгаўля́цца гл. разгавецца.

разга́ціна, -ы, мн. -ы, -цін, ж. (разм.).

Рагуліна, палка з развілінай.

Р. прыгадзілася на падпорку.

разга́цісты, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і разгаты.

Разгацістая елка.

|| наз. разга́цістасць, -і, ж.

разгі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. разагнуць.

2. Месца, дзе прадмет разагнуты.

Старонкі пацерліся на разгібе.

разгіба́цца гл. разагнуцца.

разгіба́ць гл. разагнуць.

разгільдзя́й, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Нядбайны, безадказны чалавек.

|| ж. разгільдзя́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -дзя́ек.

|| прым. разгільдзя́йскі, -ая, -ае.

разгільдзя́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Быць разгільдзяем.

разгільдзя́йства, -а, н. (разм.).

Нядбайнасць, безадказнасць у працы, справах.

Недапушчальнае р.

разгіна́цца гл. разагнуцца.