распуска́цца
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Прадмова ∙ Скарачэнніраспуска́ць
распу́снік, -а,
1. Той, хто вядзе распуснае жыццё.
2. Свавольнік (
||
||
распу́снічаць, -аю, -аеш, -ае;
1. Весці разбэшчанае, распуснае жыццё.
2. Сваволіць, дурэць, гарэзаваць (
распу́сны, -ая, -ае.
1. Які вызначаецца маральнай разбэшчанасцю.
2. Свавольны (
||
распу́ста, -ы,
1. Распусны лад жыцця.
2. Свавольства, раздуранасць, адсутнасць дысцыпліны.
3.
распусці́цца, -пушчу́ся, -пу́сцішся, -пу́сціцца;
1. (1 і 2
2. (1 і 2
3. Пачаць весці сябе непрыстойна; стаць недысцыплінаваным (
4. (1 і 2
5. Разысціся, растварыцца ў вадзе.
||
||
распусці́ць, -пушчу́, -пу́сціш, -пу́сціць; -пу́шчаны;
1. каго-што. Адпусціць (многіх), вызваліўшы ад абавязкаў. заняткаў
2. Расфарміраваць, ліквідаваць.
3. што. Развязаць, разгарнуць што
4. што. Раскідаць што
5. каго-што. Знізіўшы патрабавальнасць, строгасць, дапусціць да свавольства, зрабіць дуроным, недысцыплінаваным (
6. што. Прымусіць растварыцца ў якой
7. што. Растапіць.
8. што. Расказаць многім (чуткі, плёткі;
||
||
распу́тацца, 1 і 2
Вызваліцца ад пута.
||
распу́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны:
Вызваліць ад пута, путаў.
||
||