Verbum

спец, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Назва спецыяліста — выхадца з інтэлігенцкага асяроддзя, якая ўжыв. ў першыя гады савецкай улады (уст.).

2. Вельмі дасведчаны чалавек, майстар сваёй справы.

Ён у гэтай справе с.

спец...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «спецыяльны», напр.: спецфонд, спецзаказ, спецпрадпрыемствы.

спецадзе́нне, -я, н.

Тое, што і спецвопратка.

спецво́пратка, -і, ДМ -тцы, ж.

Спецыяльная вопратка, прызначаная для працы ў розных умовах.

Выдаць спецвопратку.

спецка́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: спецыяльны карэспандэнт.

|| прым. спецка́раўскі, -ая, -ае.

спе́цца, спяю́ся, спяе́шся, спяе́цца; спяёмся, спеяце́ся, спяю́цца; зак.

1. Дасягнуць зладжанасці ў сумесным спеве.

Хору трэба яшчэ с.

2. перан., з кім. Дасягнуць поўнай згоды ў чым-н., адзінства ў поглядах, узгодненасці ў дзеяннях (разм.).

Яны ўжо даўно спеліся.

|| незак. спява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

спе́цыі, -цый, адз. спе́цыя, -і, ж.

Вострыя пахучыя прыправы (гарчыца, перац, лаўровы ліст і інш.).

Мяса са спецыямі.

спецы́фіка, -і, ДМ -фіцы, ж.

Сукупнасць адметных, спецыфічных асаблівасцей.

С. опернага мастацтва.

спецыфіка́цыя, -і, ж. (кніжн.).

1. Вызначэнне і пералік спецыфічных асаблівасцей, удакладненая класіфікацыя чаго-н.

2. Тэхнічны дакумент з пералікам дэталей і частак, а таксама ўказанні на іх колькасць і ўмовы прымянення.

спецыфі́чны, -ая, -ае.

Уласцівы, характэрны толькі дадзенаму прадмету; адметны, своеасаблівы.

С. смак.

|| наз. спецыфі́чнасць, -і, ж.