Verbum

стрэс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Ахоўная рэакцыя арганізма ў адказ на дзеянне моцных раздражняльнікаў унутранага або знешняга асяроддзя, неспрыяльных фактараў.

Штодзённы с.

|| прым. стрэ́савы, -ая, -ае.

стрэ́сці, страсу́, страсе́ш, страсе́; страсём, страсяце́, страсу́ць; строс, стрэ́сла; страсі́; стрэ́сены; зак., што.

1. Трасучы, скінуць што-н.

С. пясок з палавіка.

С. расу з травы.

2. Трасучы, змяшаць разам; зрабіць трасянку.

С. сена з саломай.

|| незак. стрэ́сваць, -аю, -аеш, -ае і страса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. стрэ́сванне, -я, н. і страса́нне, -я, н.

стрэ́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., страсе́цца; стрэ́слася; зак.

1. Зваліцца, скінуцца ад стрэсвання.

Крошкі стрэсліся з абруса.

2. Добра змяшацца.

Сена стрэслася с саломай.

стрэ́чны¹, -ая, -ае.

Тое, што і сустрэчны.

стрэ́чны², -ая, -ае.

Тое, што і стрыечны.

стрэ́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. гл. страха.

2. Навес (калодзежа і пад.).

Студня са стрэшкай.