Verbum

бурмі́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

За прыгонам: кіраўнік памешчыцкага маёнтка або стараста, прызначаны памешчыкам з сялян.

|| прым. бурмі́старскі, -ая, -ае.

бурно́с, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Даўгаполая з шырокімі рукавамі сялянская вопратка з саматканага сукна.

бу́рны, -ая, -ае.

1. Неспакойны, навальнічны, з бурамі.

Б. дзень.

Б. акіян.

2. Які бурліць, парыўны.

Бурныя рэкі.

3. Які моцна праяўляецца; хвалюючы, гарачы.

Бурнае захапленне.

4. Які імкліва праходзіць або развіваецца.

Б. рост заводаў.

|| наз. бу́рнасць, -і, ж.

бу́рса, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (гіст.).

Назва духоўных навучальных устаноў з інтэрнатамі ў 18—1-й палавіне 19 ст.

бурса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

Навучэнец бурсы.

|| прым. бурса́цкі, -ая, -ае.

Бурсацкае жыццё.

бурт, -а́, М -рце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Доўгі капец бульбы, сіласу і пад.

Укрываць бурты бульбы.

|| прым. буртавы́, -а́я, -о́е.

буртава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які працуе на закладцы буртоў.

буртава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., што.

Закладваць бульбу, агародніну, сілас і пад. на захоўванне ў бурты.

Б. бульбу.

|| зак. забуртава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. буртава́нне, -я, н. і бурто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

буру́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пеністыя хвалі на мелкай мясціне мора або над рыфам.

|| прым. буру́нны, -ая, -ае.

бурунду́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Невялікі паласаты грызун, падобны на вавёрку, а таксама яго футра.

|| прым. бурундуко́вы, -ая, -ае.