Verbum

спарт... (гл. спорт...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «спорт...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: спартзала, спартклуб.

спартакія́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -кія́д, ж.

Масавае спаборніцтва па розных відах спорту.

|| прым. спартакія́дны, -ая, -ае.

спарта́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. Грамадзянін Спарты — дзяржавы ў Старажытнай Грэцыі, жыхары якой вызначаліся вынослівасцю, цярплівасцю, вялі суровы лад жыцця.

Лагер спартанцаў.

2. Чалавек, які задавольваецца самым неабходным, адмаўляецца ад раскошы, вядзе суровы лад жыцця.

|| ж. спарта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. спарта́нскі, -ая, -ае.

спарта́чыць гл. партачыць.

спартсме́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца спортам (прафесійна або сістэматычна).

|| ж. спартсме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. спартсме́нскі, -ая, -ае.

спарты́ўны гл. спорт.

спа́рынг, -у, м. (спец.).

Трэніровачны бой баксёраў перад спаборніцтвам; вольны бой.

спа́рыцца¹, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

Аб’яднацца ў пару разам для сумеснай работы.

|| незак. спа́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

спа́рыцца², -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

1. Угрэцца, спацець (разм.).

У кажусе можна с.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра малако: закіпець.

спа́рыць¹, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

Аб’яднаць у пару для сумеснай работы.

|| незак. спа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спа́рванне, -я, н.