Verbum

расплы́ўчаты, -ая, -ае.

1. Які не мае выразна акрэсленых абрысаў.

Расплыўчатыя абрысы гор.

2. перан. Невыразны, няпэўны, няясны.

Р. адказ вучня.

|| наз. расплы́ўчатасць, -і, ж.

распо́кнуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак. (разм.).

Пра пупышкі, пераспелыя плады: распусціцца, лопнуць.

Пупышкі на вярбе распокнуліся.

|| незак. распо́квацца, -аецца.

распо́р, -у, м. (спец.).

У збудаваннях і канструкцыях: ціск, які пашыраецца ў гарызантальным напрамку пад уздзеяннем сіл, якія дзейнічаюць у вертыкальным напрамку.

|| прым. распо́рны, -ая, -ае.

распо́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Фасонны разрэз у верхнім адзенні; распорка.

Фрэнч з распоркамі ззаду.

распо́рвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; незак.

Тое, што і пароцца².

распо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Брус, планка для надання ўстойлівасці часткам збудаванняў, для захавання чаго-н. у пэўным становішчы.

Р. для лыжаў.

2. Тое, што і разрэз, распорак.

На ім быў кароткі кажушок з аблямаванай распоркай ззаду.

3. Разарванае па шве месца.

Яго шапка была скрозь з распоркамі.

|| прым. распо́рачны, -ая, -ае.

распо́ўзлы, -ая, -ае (разм.).

Які страціў пэўныя абрысы, форму.

Р. памідор.

|| наз. распо́ўзласць, -і, ж.

распра́ва, -ы, ж.

Жорсткае прымяненне фізічнай сілы да каго-н. з мэтай пакарання, прымусу да чаго-н.

Кулачная р.

Учыніць расправу.

распра́віцца¹, -пра́ўлюся, -пра́вішся, -пра́віцца; зак.

1. з кім. Учыніць расправу над кім-н., жорстка пакараць каго-н.

Р. са злачынцамі.

2. перан., з кім-чым. Управіцца з чым-н., паспець скончыць што-н. (разм.).

Р. з сенам.

|| незак. распраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

распра́віцца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -пра́віцца; зак.

Разгладзіцца, зрабіцца роўным; выпраміцца.

Складкі на спадніцы расправіліся.

|| незак. распраўля́цца, -я́ецца.