Verbum

раскава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв.. -куе́цца; зак.

1. Згубіць падкову або падковы (пра каня).

За вясну раскаваліся коні.

2. Вызваліцца ад лёду, снегу.

Раскаваліся рэкі.

|| незак. раско́ўвацца, -аецца.

раскава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём. -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак., каго-што.

1. Вызваліць ад падкоў.

Р. коней.

2. Вызваліць ад кайданоў.

Р. рукі.

3. перан. Зрабіць вольным, даць магчымасць поўнасцю праявіцца.

Р. ініцыятыву мас.

|| незак. раско́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раско́ўванне, -я, н. і раско́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы. ж.

раскавялі́ць, -вялю́, -ве́ліш, -ве́ліць; -ве́лены; зак., што (разм.).

Рассячы. разваліць, глыбока параніць.

Р. нагу сякерай.

|| незак. раскаве́льваць, -аю, -аеш, -ае.

раска́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. расказаць.

2. Тое, што і аповед.

Усе слухалі р. старога рыбака.

расказа́ць, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа: -кажы́; -ка́заны; зак., што, аб кім-чым і пра каго-што.

Вусна паведаміць пра што-н. бачанае, чутае.

Р. пра ўсё перажытае.

|| незак. раска́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раска́з, -у, м.

раска́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто расказвае што-н.

|| ж. раска́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. раска́зчыцкі, -ая, -ае.

раскалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што.

1. Інтэнсіўна мяшаючы, размяшаць, зрабіць раўнамерным раствор чаго-н.

Р. цеста на бліны.

2. Разбіць, размалаціць (разм.).

Р. збанок.

|| незак. раскало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

раскалашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш. -ма́ціць; -ма́чаны; зак., каго-што (разм.).

Разбіць, растрапаць; разграміць у бойцы.

Р. гарнізон праціўніка.

раскалма́ціцца гл. калмаціцца.

раскалма́ціць гл. калмаціць.