Verbum

ста́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і бюстгальтар.

|| прым. ста́нікавы, -ая, -ае.

стані́на, -ы, мн. -ы, -ні́н, ж. (спец.).

1. Аснова, на якой манціруюцца асобныя часткі машыны або станка.

2. Станок (у 3 знач.), лафет.

|| прым. стані́нны, -ая, -ае.

ста́ністы, -ая, -ае.

Стройны, прапарцыянальнага, прыгожага целаскладу.

Станістая дзяўчына.

|| наз. ста́ністасць, -і, ж.

стані́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Вялікае казацкае паселішча на Доне, Кубані і ў некаторых іншых рэгіёнах.

|| прым. стані́чны, -ая, -ае.

стані́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Жыхар станіцы, казак.

|| ж. стані́чніца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

станкабудава́нне, -я, н.

Галіна прамысловасці, звязаная з вырабам станкоў.

|| прым. станкабудаўні́чы, -ая, -ае.

станкабудаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спецыяліст у галіне станкабудавання.

станко́вы¹, -ая, -ае.

Які мае адносіны да выяўленчага мастацтва, творы якога створаны на станку (у 5 знач.).

Станковае мастацтва.

Станковая графіка.

Станковая скульптура.

С. жывапіс.

станко́вы² гл. станок.

стано́вішча, -а, н.

1. Месцазнаходжанне ў прасторы.

Геаграфічнае с.

Беларусі.

2. Абставіны грамадскага жыцця, сукупнасць грамадска-палітычных адносін.

Міжнароднае с.

Эканамічнае с.

3. Абставіны, выкліканыя якімі-н. умовамі.

Цяжкае матэрыяльнае с.

Нелегальнае с.

4. Пастава цела або яго частак; поза.

Ляжачае с.

5. Месца ў грамадстве, роля ў грамадскім жыцці.

Службовае с.

6. Распарадак дзяржаўнага, грамадскага жыцця, устаноўленага ўладай.

Ваеннае с.

Асаднае с.