Verbum

спа́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў, ж.

1. Пакой, дзе спяць.

С. для дачкі.

2. Камплект мэблі для такога пакоя (разм.).

Набыць спальню ў крэдыт.

спандэ́й, -я, м. (спец.).

1. У антычным вершаскладанні: стапа з двух доўгіх складоў.

2. У сілаба-танічным вершаскладанні: стапа харэя або ямба са звышсхемным націскам; часцей сустракаецца на пачатку верша.

|| прым. спандэі́чны, -ая, -ае.

спаніэ́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Парода даўгашэрсных каратканогіх паляўнічых сабак з вялікімі вісячымі вушамі.

спаннё гл. спаць.

спанта́нны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ўзнікае пад уздзеяннем унутраных прычын, без непасрэднага ўздзеяння звонку; адвольны.

Спантаннае рашэнне.

|| наз. спанта́ннасць, -і, ж.

спапяле́лы, -ая, -ае.

1. Які ператварыўся ў попел.

Спапялелая будыніна.

2. перан. Які набыў колер попелу; шэры.

спапяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

1. Ператварыцца ў попел, згарэць дашчэнту.

2. перан. Стаць попельным, шэрым.

спапялі́цца, -лю́ся, -лі́шся, -лі́цца; -лі́мся, -пеліце́ся, -ля́цца; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Ператварыцца ў попел.

2. перан. Растраціцца ў змаганні з чым-н., у перажываннях за што-н. (пра сілы, энергію і пад.).

|| незак. спапяля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

спапялі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -пеліце́, -ля́ць; -лёны; зак., каго-што.

1. Ператварыць у попел, спаліць дашчэнту.

С. вёску.

2. перан. Растраціць у змаганні, перажываннях, хваляваннях (сілу, энергію і пад.).

|| незак. спапяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спапяле́нне, -я, н.

спарава́льны, -ая, -ае.

Які служыць для спаравання, мае адносіны да спаравання; злучны.

С. пункт.

С. перыяд.