Verbum

се́йба

(н.-лац. ceiba)

дрэва сям. бамбаксавых з пальчатаскладаным лісцем, пашыранае ў трапічнай Амерыцы; дае капок.

сейва́л

(англ. seiwhale)

воднае млекакормячае сям. паласацікаў даўжынёй да 18 м; івасёвы кіт.

сейм

(польск. sęjm)

1) саслоўна-прадстаўнічы орган у старажытнай Польшчы і Вялікім княстве Літоўскім; сход гараджан і шляхты на Беларусі ў 14—16 ст.;

2) назва парламента ў некаторых дзяржавах, напр. у Польшчы, Фінляндыі.

сейму́рыя

(н.-лац. seymouria, ад Seymour = назва горада ў ЗША)

вымерлае земнаводнае падкласа батрахазаўраў, якое жыло ў канцы палеазою.

се́йнер

(англ. seiner, ад seine = кашальковы невад)

марское рыбалоўнае судна невялікіх памераў.

сейсма-

(гр. seismos = ваганне, землетрасенне)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «звязаны з ваганнямі зямной кары, землетрасеннямі».

сейсмагеало́гія

(ад сейсма- + геалогія)

навука, якая вывучае геалагічныя працэсы, што суправаджаюць землетрасенні, а таксама выкарыстанне геалагічных дадзеных для вызначэння сейсмічна небяспечных раёнаў.

сейсмагра́ма

(ад сейсма- + -грама)

папяровая стужка з запісам ваганняў зямной кары, зробленым пры дапамозе сейсмографа.

сейсмагра́фія

(ад сейсма- + -графія)

аўтаматычны запіс ваганняў зямной кары пры дапамозе сейсмографа.

сейсмаізаля́цыя

(ад сейсма- + ізаляцыя)

абарона збудаванняў ад землетрасенняў шляхам размяшчэння над фундаментамі дэмпферных праслоек.