Verbum

асцы́дыі

(н.-лац. ascidiae, ад гр. askidion = мяшочак)

1) клас марскіх хордавых жывёл падтыпу тунікатаў вядуць сядзячы спосаб жыцця;

2) лісты некаторых раслін, якія маюць форму мяшочкаў.

асцылагра́фія

(ад лац. oscillum = ваганне + -грама)

крывая, запісаная асцылографам, якая паказвае залежнасці з хуткімі зменамі.

асцылагра́фія

(ад лац. oscillum = ваганне + -графія)

рэгістрацыя ваганняў электрычных патэнцыялаў у жывых тканках пры дапамозе асцылографа.

асцыласко́п

(ад лац. oscillum = ваганне + -скоп)

прыбор, пры дапамозе якога можна назіраць электрычныя ваганні.

асцыло́граф

(ад лац. oscillum = ваганне + -граф)

прыбор, пры дапамозе якога запісваюць змены электрычных велічынь, напр. напружання.

асцыля́тар

(ад лац. oscillare = вагацца)

фіз. сістэма, здольная вагацца адносна стану раўнавагі (напр. маятнік).

асцылято́рыя

(н.-лац. oscillatoria)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. асцыляторыевых, якая найбольш пашырана ў планктоне сажалак і азёр.

асцыля́цыя

(лац. oscillatio)

фіз. хістанне, ваганне.

асцы́т

(гр. askites, ад askos = скураны мех для вадкасці)

паталагічнае намнажэнне вадкасці ў брушной поласці чалавека і жывёл пры захворванні сэрца, печані; брушная вадзянка.