Verbum

астагені́я

(ад гр. astos = гараджанін + -генія)

біял. развіццё калоніі 5 шляхам пачкавання.

астазі́раваць

(ад а- + гр stasis = стан)

аслабляць уплыў зямнога магнетызму на магнітную стрэлку вымяральнага прыбора.

аста́зія астазі́я

(н.-лац. astasia, ад гр. astasia = няўстойлівасць)

1) страта здольнасці стаяць, пераважна ў выніку захворвання нервовай сістэмы (істэрыі 1);

2) аднаклетачная водарасць сям. эўгленавых, якая пашырана ў паверхневых слаях глею і неглыбокіх вадаёмах.

аста́т

(н.-лац. astatium, ад гр. astatos = няўстойлівы)

радыеактыўны хімічны элемент, які адносіцца да галагенаў.

астаты́зм

(ад гр. astatos = няўстойлівы)

уласцівасць сістэмы аўтаматычнага кіравання даводзіць памылку рэгулявання да нуля пры пастаянным знешнім уздзеянні на дадзеную сістэму.

астаты́чны

(ад гр. astatos)

неспакойны, няўстойлівы;

а. рэгулятар — аўтаматычны рэгулятар, які падтрымлівае адно і тое ж значэнне дадзенай велічыні пры любой велічыні знешняга ўздзеяння на сістэму рэгулявання.

астаці́н

(н.-лац. astatinum, ад гр. astatos = няўстойлівы)

тое, што і астат.

а́стма

(гр. asthma)

прыступы задышкі пры захворванні сэрца або лёгкіх (напр. бранхіяльная а.).

астмато́л

[ад гр. asthmat(ikos) = астматычны + -ол]

лекавы прэпарат, курыльны парашок, які выкарыстоўваецца пры бранхіяльная астме.

астма́тык

(гр. asthmatikos = астматычны)

хворы на астму.